مقتل الشموس

(شیخ عباس قمی در منتهی الآمال):روزى جناب امام حسن علیه السّلام روزه بود و روز بسیار گرمى بود و تشنگى بر آن جناب اثر کرده و در وقت افطار بسیار تشنه بود، جعده(1)(بخاطر وعده مال وازدواج با یزید(2)) شربت شیرى از براى آن حضرت آورد  زهر (زهرى که معاویه  از پادشاه روم طلبید با صد هزار درهم) را داخل در آن کرده بود و به آن حضرت بیاشامید، چون آن حضرت بیاشامید و احساس سمّ فرمودگفت :انالله وانا الیه راجعون و خداوند را حمد کرد که از این جهان فانى به جنان جاودانى تحویل مى دهد و جدّ و پدر و مادر و دو عمّ خود جعفر و حمزه را دیدار مى فرماید،

ای حضرت زهرا و علی را، ثمر دل 

بی جرم و گنه، یار تو را آمده قاتل 

آخر جگرت، پاره شد از زهر هلاهل 

مظلوم حسن جان مظلوم حسن جان 

---------------

شیخ عباس در منتهی الآمال آورده است که مولا به برادرش حسین اینگونه  وصیت کرد:پس وصیّت و سفارش مى کنم ترا اى حسین در حق آنها که بعد از خود مى گذارم از اهل خود و فرزندان خود و اهل بیت تو، که درگذرى از گناهکاران ایشان و قبول کنى احسان نیکوکاران ایشان را و خَلَف من باشى نسبت به ایشان و پدر مهربان باشى برایشان.

(عرضه بداریم حسن جان،برادر حسین حدود ده سال برای بچه هات پدری کرد،ولی ظالمین عالم امانتهای تو را از او گرفتند،اون هم چه گرفتنی؟....)

(طبق کتاب خصائص الحسینیه شیخ جعفر شوشتری)عبدالله فرزند یازده ساله ات. وقتى دید عمویش بر زمین افتاده و استغاثه مى کند، به او لبیک گفت و به سوى آن حضرت رفت. امام حسین علیه السلام فریاد زد: خواهر! جلوى او را بگیر، حضرت زینب علیهاالسلام خواست جلوى او را بگیرد، اما او گفت: به خدا سوگند من از عمویم جدا نمى شوم. به سوى امام آمد و از او دفاع کرد تا اینکه دستش قطع شد و بعد به شهادت رسید 

زبان حال بچه شما عبدالله:

برای ترک سر، آماده بودم 

از اوّل دل به مهرت، داده بودم 

عموجان بر سرم، منّت نهادی 

من از قاسم، عقب افتاده بودم 

........

1.جعده دختر اشعث بن قیس بود، مادر او «امّ فروه» خواهر أبو بکر بود [بنابراین جعده دختر عمّه عایشه بوده است!!]. (انوارالبهیه ،شیخ عباس قمی)

2. روایت شده: معاویه ده هزار دینار و ده قطعه ملک از املاک آبى شام [یا کنار بغداد] و کوفه را به او بخشید، تا امام حسن علیه السّلام را مسموم نماید. 

شیخ مفید (ره) مى گوید: «معاویه به جعده، ضمانت داد تا او را همسر پسرش یزید گرداند، و صد هزار درهم براى او فرستاد،(انوارالبهیه،شیخ عباس قمی)