مقتل الشموس

داستانهای شگفت (آیت الله شهید دستغیب)داستان132

رو به حسین ( ع ) قبله حقیقى 

مرحوم حاج عبدالعلى معمار عالم فرد علیه الرحمه نقل کرد: اوقاتى که موفق به زیارت کربلا بودم، روزى در صحن مقدس نشسته بودم، یک نفر هم نزدیک من نشسته بود، اسم او را پرسیدم گفت فلان خراسانى. از شغل او پرسیدم گفت ( ( بنایى ) ). دیدم با من هم شغل است، پرسیدم زوار هستى یا مجاور؟ گفت سالهاست در این مکان شریف سرگرم بنایى هستم. گفتم در این مدت اگر عجایبى دیده اى براى من نقل کن، گفت: 

متصل به صحن شریف سمت قبله قبرى است مشهور به قبر دده و چون مشرف به خرابى بود چند نفر حاضر شدند آن را تعمیر کنند و به من مراجعه نمودند و من اقدام نمودم و براى محکم شدن شالوده، به کارگرها دستور دادم اطراف قبر را بکنند، قسمتى که نزدیک قبر بود در اثناى حفر، جسد آشکار گردید به من خبر دادند، چون مشاهده کردم دیدم جسد تازه است و لیکن به سمت چپ خوابیده ؛ یعنى صورتش رو به قبر مطهر حضرت سیدالشهداء علیه السّلام است و پشت او رو به قبله است و به همان حالت قبر را پوشانده و تعمیر آن را به اتمام رساندم. 

مؤ ید این داستان است آنچه را مرحوم حاج میرزا حسین نورى اعلى اللّه مقامه در کتاب ( ( دارالسلام ) ) نقل نموده که استاد ما علامه بزرگوار شیخ عبدالحسین تهرانى اعلى اللّه مقامه براى توسعه سمت غربى صحن مطهر حضرت سیدالشهداء علیه السّلام خانه هایى خرید و جزء صحن شریف قرار داد و قریب شصت سرداب براى دفن اموات در همان قسمت قرار داد و روى آنها طاق زدند و مردم مردگان خود را در آن سردابها دفن مى کردند، چون مدتى گذشت دانسته شد که طاق روى سردابها در اثر کثرت عبور مردم بر آن، توانایى تحمل را ندارد و ممکن است فرو ریزد و سبب زحمت و هلاکت شود، لذا شیخ امر فرمود که طاق را بردارند و از نو دو مرتبه با استحکام بیشترى بنا کنند و چون جماعت بسیارى در سردابها دفن شده بودند امر فرمود سردابى را خراب کنند و بنا کنند، بعد سرداب دیگر و هر سردابى را خراب مى کردند یک نفر پایین مى رفت و خاک بر جسد مرده مى ریخت به مقدارى که کشف نشود و هتک حرمت اموات نشود، پس مشغول شدند تا رسیدند به سردابى که مقابل ضریح مقدس بود چون پایین رفتند براى پوشانیدن جسدها، دیدند تمام جسدهایى که در این قسمت هست سرهایشان که در جهت غرب بوده به جاى پایشان که رو به قبر شریف بوده قرار گرفته و پاها به سمت غرب است. مردم خبر شدند جماعت بى شمارى مى آمدند و این منظره عجیبه را مشاهده مى کردند و آن جسدهایى که در این قسمت بوده و منقلب گردیده سه جسد بوده که یکى از آنها جسد آقامیرزا اسماعیل اصفهانى نقاش بوده که در صحن مقدس مشغول نقاشى بوده و پسرش وقتى که منظره جسد پدر را مى بیند گواهى مى دهد که من هنگام دفن پدرم حاضر بودم و بدن پدرم را که دفن کردم پاهایش رو به ضریح مقدس بود والحال مى بینم سرش رو به ضریح است و آشکار شد بر مردم اینکه این تغییر وضع جسد چند میت تاءدیبى از طرف خداوند است بندگانش را که بشناسند راه ادب و طریقه معاشرت با ائمه علیهم السّلام. 

و در همان روز، فاضل صالح متقى حاج ملا ابوالحسن مازندرانى براى من نقل کرد و گفت مدتى پیش از ظهور این معجزه خوابى دیدم که در تعبیر آن حیران بودم وامروز تعبیرش آشکار شد و آن خواب این بود: 

تقیه صالحه خاله فرزندم چون فوت شد او را در همین قسمت از صحن شریف دفن کردم پس شبى در خواب او را دیدم و از حالش و آنچه برایش پیش آمده پرسش کردم، گفت به خیر و عافیت و خوبى و سلامتى هستم غیر از اینکه تو مرا در مکان تنگى دفن کردى که نمى توانم پایم را دراز کنم و دائما باید سرم را بر زانو گذارم. 

چون بیدار شدم جهت آن را ندانستم تا الا ن که دانستم پا را به سمت قبر مطهر دراز کردن بى ادبى به ساحت قدس امام علیه السّلام است و این معجزه در ماه صفر1276 بوده است. مستفاد از این دو داستان آن است که خداوند به این تغییر وضع جسد چند میت به مسلمانان مقام و شاءن امام‌ها و لزوم احترام و تکریم و ادب با ایشان را بفهماند جایى که خداوند راضى نیست پاى میت یا پشت میت به قبر امام علیه السّلام باشد پس زنده‌ها چقدر باید رعایت ادب و احترام قبر شریف را بنمایند. 

خداوند لعنت کند و زیاد فرماید عذاب جماعتى را که خود را مسلمان مى دانستند و به این قبر شریف اهانتها نموده و زوارش را منع مى نمودند بلکه شکنجه‌ها مى دادند، خصوصا متوکل عباسى که عده اى را ماءمور کرد براى خراب کردن و از بین بردن آثار آن و از عجایب آنکه عاقبت همین متوکل زوار را آزاد گذاشت به تفصیلى که در خصائص الحسینیه شیخ شوشترى علیه الرحمه ذکر شده است. 

---------------