مقتل الشموس

تو مادر تمامی خوبان عالمی 

تو بوستان جنت گل‌های مریمی 

روح تو در وجود تو روح محمد است 

پیغمبر است تو، تو رسول مکرمی 

از بندگی جلال خدایی گرفته ای 

در عین بندگیت خدای مجسمی 

محشر کتاب منقبت توست فاطمه 

آن روز، روز سلطنت توست فاطمه 

....................

فرازی از زیارت حضرت در مدینه :

اَلسَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ نَبِیِّ اللَّهِ 

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا زَوْجَةَ وَلِیِّ اللَّهِ وَ خَیْرِ الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ 

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا أُمَّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ 

...................

علامه عبدالرزاق مقرم در کتاب صدیقه شهیده نوشته است:

این فاطمه رنجور است که نمی تواند پهلوی خود را به سوی دیگر گرداند، روی به سوی علی- علیه السلام- کرد و تبسم آهسته ای بر لبان رنگ پریده اش نمایان بود. چون علی- علیه السلام- خود را کنار بسترش رساند، دستهای لاغر خود را با زحمت بلند نمود به شانه اش رساند و آهسته بیان داشت: صدق رسول اللَّه- صلّی اللَّه علیه و آله-. علی- علیه السلام- مقصود او را دانست ولی چیزی نگفت تا مبادا درد درونش همراه سخنش آشکار شود... همین که تذکر داد، داستان چند ماه گذشته به یادش آمد، گویا همین دیروز بود که رسول خدا- صلّی اللَّه علیه و آله-  به فاطمه- سلام اللَّه علیها- آهسته سخنی فرمود که او را گریاند(زیرادر رابطه با مرگ خودشان صحبت کرد)، و پس از آن سخنی فرمود که او را خوشحال و خندان ساخت(زیرا فرمود تو اولین کسی هستی که نزد من می آیی). 

علی- علیه السلام- چشم گریانش را از بستر فاطمه- سلام اللَّه علیها- برنمی گرداند حسن و حسین- علیهماالسلام- ساکت و حیرت زده در دو طرفش ایستاده اند و برای مراعات حال مادر، اشک در چشمانشان خشک شده، این زینب خردسال است که هنوز از مهر مادری سیراب نشده است؛ زیرا روزگار چندان مهلتش نداد و به خردسالیش ترحم نکرد، قلب حساسش مصائب آینده را پیش بینی می‌کند خیره به روی مادر می‌نگرد، و خود را به بستر مادر می‌رساند، دیگر نمی تواند از گریه خودداری کند و مانند همیشه که در هر پیشامدی به مادر پناهنده می‌شد، خود را روی سینه ی مادر می‌اندازد و روی خود را می‌پوشاند و ناله سر می‌دهد... 

چهره ی فاطمه- سلام اللَّه علیها- را ابر رقیقی از اندوه و نگرانی نسبت به این اطفال خردسال پوشاند ولی غصه و درد را در سینه ی خود پنهان می‌داشت و خود را به صبر وامی داشت چشم می‌گرداند حسین- علیه السلام- را در یک سمت، و حسن- علیه السلام- را در سمت دیگر می‌دید که دست او را گرفته گاه می‌بوسند، گاه بر سر و روی خود می‌کشند، 

...........

(گریز به روضه کربلا)

عرضه بداریم :یاحضرت زهرا در اواخر عمر شما،مولا علی و بچه ها دور شمابودند و حسنین دستانت را می بوسیدند و به چشم می مالیدند .ولی دلها بسوزد برای فرزندت حسین ،که اورا مظلومانه کشتند و کسی بالای سرش نبود.

..........

فرازی از صلوات بر حضرت:

اللَّهُمَّ کُنِ الطَّالِبَ لَهَا مِمَّنْ ظَلَمَهَا وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا وَ کُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلاَدِهَا 

پروردگارا تو از ظلم و بیدادى که امت جاهل در حق او کردند و اهانت نمودند دادخواهى کن و از آن مردم بى رحم که خون پاک فرزندانش را بخاک ریختند خونخواهى کن و انتقام بکش 

............

(سینه زنی)

آنچه هست و نیست فیض عام توست 

خوش ترین ذکر امامان نام توست

((فاطمه ،یافاطمه،یافاطمه))

از نبی تا حضرت مهدی همه 

ذکرشان یا فاطمه یا فاطمه 

ای مهار ناقه ات زلف عفاف 

پیرهن بخشده در شام زفاف 

خاک را فیض تو آدم می‌کند 

فضه ات اعجاز مریم می‌کند 

اخترانت جمله ماه عالمند 

دخترانت خوبتر از مریمند 

تو، رسول الله، شویت بوالحسن 

هر سه یک جانید با هم در سه تن 

پس تویی ای عرش حق را قائمه 

هم محمد ،هم علی ،هم فاطمه