*گلایه مولا از بی جوابی*
کیست زهرا آنکه ختم انبیا را کوثر است
چیست کوثر هدیه حق هستی پیغمبر است
لیلة القدر خدا روح دو پهلوی رسول
جان قرآن قلب دین رکن وجود حیدر است
مادر سادات، ناموس خدا، کفو علی
بانوی هر دو سرا خاتون روز محشر است
نام او کوثر بدان معنی که او دخت رسول
مدح او امّ ابیها کو نبی را مادر است(شاعر:میثم)
...............
السَّلاَمُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا التَّقِیَّةُ النَّقِیَّةُ
سلام بر تو ای پرهیزکار پاکیزه
السَّلاَمُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا الْمُحَدَّثَةُ الْعَلِیمَةُ
سلام بر تو ای دانای اخبار(از سوی فرشتگان)و آگاه(1)
شیخ کلینی (ره)از علمای قرن سوم در کتاب اصول کافی در رابطه با دفن پیکر حضرت زهرا سلام الله علیها توسط امیرالمومنین علیه السلام روایتی آورده اند که علامه محمد کاظم قزوینی(ره)آن را اینگونه نقل کرده اند:
هنگامی که[امیرالمومنین،بعد از دفن حضرت زهرا سلام الله علیها] دست مبارک خویش را تکان داد تا خاکهای قبر را بیفشاند، یکباره بیش از گذشته امواج غم و اندوه بر او روی آورد و تاب و توان را از آن قهرمان بی هماورد گرفت، باران اشک از دیدگان فروباراند ..... و اینگونه ناله ی جانسوز از پرده دل سر داد:
لَوْلا غَلَبَةُ الْمُسْتَوْلِینَ، لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ وَ اللَّبْثَ لِزَاماً مَعْکُوفاً وَ لاعْوَلْتُ إِعْوَالَ الثَّکْلَی عَلَی جَلِیلِ الرَّزِیَّةِ.
اگر بیم چیرگی دشمنان تجاوزکار بر ما نبود، در کنار تربت عطرآگین تو، ای دخت سرفراز پیامبر! رحل اقامت می‌افکندم. و بسان به اعتکاف نشستگان ماندن در کنار تو را برمی گزیدم. و همانند مادران جوان مرده در این مصیبت سهمگین می‌گریستم.
[سپس خطاب به رسول الله صل الله علیه و آله و سلم اینگونه فرمود:]هان ای پیامبر خدا! فَبِعَیْنِ اللَّهِ تُدْفَنُ ابْنَتُکَ سِرّاً وَ تُهْضَمُ حَقُّهَا وَ یُمْنَعُ إِرْثُهَا!؟ اینک دخت فرزانه و محبوبت از ستم و بیداد در محضر خدا شبانه و مخفیانه به خاک سپرده شد،و حقوقش با زورمداری و خشونت ربوده شد، .......
وَ لَمْ یَتَبَاعَدِ الْعَهْدُ وَ لَمْ یَخْلُقْ مِنْکَ الذِّکْرُ وَ إِلَی اللَّهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ الْمُشْتَکَی وَ فِیکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنُ الْعَزَاءِ،
با اینکه از رحلت شما، ای پیامبر برگزیده ی خدا! چیزی نگذشته است و نام و یاد جاودانه ی شما طراوت و تازگی دارد.
اینک ای پیامبر خدا! من تنها بسوی خدا شکایت می‌برم و زیباترین و موثرترین آرامش دل در اقتدای به سیره و عملکرد شماست (که هماره درس پایداری و شکیبایی می‌دادی).
صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَیْهَا السَّلامُ وَ الرِّضْوَانُ. پس درود بی شمار و مهر و برکات بی کران خدا بر دختر فرزانه ات «فاطمه» و بر تو باد (2)
جوینی یکی از علمای قرن هشتم در کتاب فرائد السمطین روایتی از امام صادق علیه السلام آورده است که فرمودند:
وقتی علی علیه السلام ،حضرت فاطمه سلام الله علیها را دفن کرد،هر روز به زیارت قبرش می رفت و برای او گریه می کرد.....
یک روز خودش را روی قبر انداخت و فرمود:
مالی وقفت على القبور مسلماً
قَبْرَ الحَبِیْبِ فَلَمْ یَرُدَّ جَوَابِی
مرا چه شده که بر روی قبرها توقف می‌نمایم و بر قبر دوست سلام می‌کنم ولی او جواب سلام مرا برنمی گرداند.
أحبیبُ ما لک لا تردُّ جوابنا
أنسیتَ بعدی خلة الأحبابِ
ای دوست تو را چه شده که جواب سلام ما را برنمی گردانی، آیا بعد از من دوستی دوستان را فراموش کردی؟
فأجابه هاتف یقول:
قَالَ الحَبِیْبُ: وَکَیْفَ لِی بِجَوَابِکم
و انا رهین جنادل وتراب
صدایی از جانب حضرت زهرا سلام الله علیها در جواب گفت:
من چگونه جواب شما را بگویم، در صورتی که در گرو سنگ‌های فراوان و خاک قرار گرفتم.
فَعَلَیْکُمُ مِنِّی السَّلاَمُ ....
از من بر شما سلام باد. (3)
(زبانحال حضرت علی علیه السلام خطاب به حضرت زهرا سلام الله علیها)
چاک شد قلب من از غصه چو پیراهن من
شست هجر تو به خوناب جگر دامن من
داغ تو بر جگر سوخته، ای بلبل وحی
آتشی بود کز آن سوخته همه حاصل من
تا چراغی به شب تار بقیعت سوزد
شمع سان شعله برآید زدل روشن من
هیچ دانی زفراقت چه گذشت به علی
آخر عمر تو بود اول جان کندن من
آمدم این دل شب با تو بگویم ای دوست
که منم یک تن و این شهر همه دشمن من(شاعر:میثم)
.....................
(گریز به روضه کربلا)
[همانطور که مولا علی علیه السلام کنار قبر حضرت زهرا سلام الله علیها غمگین شدند و در قالب شعری گلایه از بی جواب بودن سخنانشان نمودند،در کربلا نیز مثل این ماجرا برای جابر بن عبدالله انصاری پیش آمد]
در این رابطه شیخ عباس قمی(ره) در کتاب منتهی الآمال نوشته اند:
وقتی جابر بن عبدالله انصاری برای زیارت امام حسین علیه السلام در روز اربعین وارد کربلا شد،در آب فرات غسل کرد،(مانند محرم شدن حاجی )حوله ای را به کمر بست،وحوله ای را بر روی دوش افکند،....و در حالی که مشغول ذکر خدا بود به طرف مرقد مطهر قدم بر می داشت،تا نزدیک قبر رسید،با کمک عطیه عوفی (از یاران امیرالمومنین) دستش را به قبر رساند،سپس بیهوش شد و روی قبر افتاد،عطیه او را به هوش آورد.تابه هوش آمد سه بار گفت:یاحسین
[ولی متوجه شد جوابی از طرف امام حسین علیه السلام نمی آید]
لذا سپس گفت: حَبِیبٌ لَا یُجِیبُ حَبِیبَهُ ( دوست ،جواب دوستش را نمی دهد)
[ولی خودش در جواب] گفت:چگونه جواب دهی،در حالی که خون گلویت روی شانه های توست،و بین سر و بدنت جدایی افتاده است؟(4)
من جابر پیر توأم، ای دوست نگاهی
جز تربت پاک تو، مرا نیست پناهی
آرند همه بر شهدا، لاله و من هم
باشد، گلم از سوز جگر، شعله ی آهی(شاعر :میثم)
...............
(سینه زنی)
(یازهرا،یازهرا)
خموشم و نَفَسَم در شماره افتاده
که روی خاک مرا ماهپاره افتاده
سپهر در دم و قلبم ز غصه پاره شده
که ماه پارة من با ستاره، افتاده
کنار قبر تو خاموشم و چنان سوزم
که آتش از جگرم در شراره افتاده
اگر چه کرد غم مصطفی زمین گیرش
علی به مرگ تو از پا دوباره، افتاده
وصیت تو مرا کرده آنچنان خاموش
که کار حرف زدن با اشاره افتاده
بوصف غربتم این قصه بس که با سیلی
ز گوش همسر من گوشواره افتاده
به جز تو در دل شب با چه کس توانم گفت
که چاره ساز دو عالم ز چاره افتاده (شاعر:میثم)
---------------
منابع:
1.مفاتیح نوین ص234
2. اصول کافی(بیروت) ج1ص459،فاطمه الزهرا من المهد الی اللحد ص764_761
3.فرائد السمطین(بیروت) ج2 ص88،89
4.منتهی الآمال(تک جلدی)ص563
