مقتل الشموس

ای کوکب دُرّی که بوَد نور، حبابت 

عصمت گهری ناب ز دریای حجابت 

با باد پراکنده شود عطر بهشتی 

از سینه نه، از بوی دل انگیز ترابت 

دیگر چه هراسی ز کتاب و ز حسابم 

گر نام مرا ثبت نمایی به کتابت 

در حشر نهی پای چو در عرصۀ محشر 

زیبد که شود دیدۀ جبریل، رکابت (شاعر:میثم) 

---------------

ای که از سر تا قدم پیغمبری 

بلکه هم پیغمبری هم حیدری 

این ندا خیزد ز حلقوم همه 

اشفعی لی اشفعی لی فاطمه (شاعر:میثم) 

[ السَّلَامُ عَلَیْکِ ]یَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الرَّسُول

ِ یَا سَیِّدَتَنَا وَ مَوْلاَتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِکِ إِلَى اللَّهِ 

وَ قَدَّمْنَاکِ بَیْنَ یَدَیْ حَاجَاتِنَا یَا وَجِیهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِی لَنَا عِنْدَ اللَّهِ (۱)

...................

شیخ عباس قمی(ره)در کتاب بیت الاحزان( روایتی از بحار الانوار (۲)) آورده که امیرالمومنین فرمودند:

 مشغول غسل دادن فاطمه (س) شدم،..... وقتی که خواستم بندهای کفن را ببندم، صدا زدم: 

ای اُمّ کلثوم، ای زینب،ای حسن و ای حسین هَلُمُّوا تَزَوَّدُوا مِنْ اُمِّکُمْ...: «بیائید و از دیدار مادرتان توشه برگیرید، فَهَذَا الْفِرَاقُ وَ اللِّقَاءُ فِی الْجَنَّةِ. 

 که الان وقت فراق است  و وقت  لقاء در  بهشت است». 

حسن و حسین (علیهماالسلام) آمدند و با آه و ناله می‌گفتند: 

واحَسْرَتاه! لا تُنْطَغی اَبَداً مِنْ فَقْدِ جَدِّنا مُحَمَّدُ الْمُصْطَفی وَ اُمُّنا فاطِمَةُ الزَّهْراءِ... 

: «آه چه شعله ی حسرت و اندوهی که هرگز خاموش شدنی نیست، برای فقدان جدّمان محمد مصطفی (ص) و مادرمان فاطمه زهرا (س)،

 یَا أُمَّ الْحَسَنِ یَا أُمَّ الْحُسَیْنِ إذَا لَقِیتِ جَدَّنَا مُحَمَّداً الْمُصْطَفَی فَأَقْرِئِیهِ مِنَّا السَّلامَ وَ قُولِی لَهُ: إِنَّا قَدْ بَقِینَا بَعْدَکَ یَتِیمَیْنِ فِی دَارِ الدُّنْیَا.  ای مادر حسن و ای مادر حسین وقتی که با جدّمان ملاقات کردی، سلام ما را به او برسان، و به او بگو: ما بعد از تو در دنیا یتیم ماندیم». 

امیر مؤمنان (علیه السلام) فرمود: 

اَنِّی اُشْهِدُ اللَّهَ اِنَّها قَدْ حَنَّتْ وَ اَنَّتْ وَ مَدَّتْ یَدَیْها وَ ضَمَّتْهُما اِلی صَدْرِها مَلِیّاً. 

: «من خدا را گواه می‌گیرم که فاطمه (سلام الله علیها) ناله ی جانکاه کشید و دستهای خود را دراز کرد و فرزندانش را مدّتی به سینه اش چسبانید». 

ناگاه شنیدم هاتفی در آسمان صدا زد: 

یا اَبَا الْحَسَنِ اِرْفَعْهُما عَنْها فَلَقَدْ اَبْکِیا وَاللَّهِ مَلائِکَةَ السَّماءِ... 

: «ای ابالحسن، حسن و حسین را از سینه ی مادرشان بلند کن، که سوگند به خدا این حالت آنها، فرشتگان آسمان را به گریه انداخت.......». 

آنگاه حسن و حسین (ع) را از سینه مادرشان، بلند کرد.(۳)

ناگه از آن خونین بدن آهی برآمد 

با ناله بیرون دست‌های مادر آمد 

بشنید گردون ناله ی منصوره اش را 

بگرفت قرآن در بغل دو سوره اش را 

اینجا دگر خورشید بود و دو ستاره 

می گشت قلب آسمان‌ها پاره پاره 

بشنید ناگه گوش مولا این ندا را 

ای داغ دیده روی داغ دل، خدا را 

رحمی به اهل آسمان بهر خدا کن 

از لاله ی پرپر دو بلبل را جدا کن (شاعر:میثم) 

---------------

(گریز به روضه کربلا)

[در ماجرای حضرت زهرا،ایشان بچه هایش را در آغوش گرفت،ولی درخرابه  شام ماجرا طور دیگری شد......]

عمادالدین طبری عالم قرن هفتم  در رابطه  با [حضرت رقیه سلام الله علیها]در کتاب کامل بهایی نوشته است:

.....شبى از خواب بیدار شد و گفت پدر من حسین کجاست؟. این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان بود. زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان بر خواست. یزید خفته بود از خواب بیدار شد، و حال تفحص کرد. خبر بردند که حال چنین است، آن لعین بلافاصله گفت :که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. پس سر را  بیاوردند و در کنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسید این چیست؟ گفتند: سر پدر تو است. آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد (۴)

امشب به دامن من خورشید آرمیده 

یا ماه آسمان‌ها در کلبه‌ام دمیده 

دختر همیشه جایش آغوش گرم باباست 

کس روی دست دختر رأس پدر ندیده 

از دل، چراغ گیرم از اشک، گل فشان 

از زلف، مشک ریزم بابا زره رسیده 

از بس که چون بزرگان بار فراق بردم 

در سن خُردسالی سرو قدم خمیده (شاعر:میثم) 

................

(سینه زنی)

((یاحضرت زهرا،ای حامی مولا))

ای طینت تو پاکتر از آیۀ تطهیر 

وی آیۀ تطهیر به پاکی تو تفسیر 

جبریل، اذان گفته به هنگام نمازت 

میکال، به تکبیر تو آمادۀ تکبیر 

خاک قدمت تاج شده بر سر افلاک 

افلاک به خاک قدمت گشته زمین گیر 

تو کوثر پیغمبر و قرآن خدایی 

در ملک خدا کثرت خیرت شده تکثیر 

دوزخ به خروش آید، ای بانوی جنت! 

در عرصۀ محشر قدمت گر برسد دیر 

تو روی خدایی که خداوند تعالی 

بر روی تو از روی خود انداخته تصویر(شاعر:میثم) 

....................

1.مفاتیح الجنان (فرازی از دعای توسل)

2.بحارالانوار ج43باب7روایت15(ص179)

۳.بیت الاحزان  (ترجمه اشتهاردی)ص254-253

۴. کامل بهائى (انتشارات مرتضوی) :ص 524