مقتل الشموس

عالم پر از ندای حسین و نوای اوست

دل در فغان به زمزمه کربلای اوست

گودردمند عشق ،نگردد پی دوا

کاین درد راعلاج،ز دارالشّفای اوست(شاعر:عابد)

.............................................................

حضرت آیت الله جوادی آملی در کتاب کوثر کربلا(جام  سوم،قسمت شهادت اصحاب نوشته اند:)سعیدبن عبدالله حنفی که از یاران مخلص سالار شهیدان بود،بارزمنده دیگری در ظهر عاشورا به اباعبدالله( علیه السلام)   عرض کردند:اکنون که امویان مهلت نمی دهند که شما نماز بخوانید ما جلوی شما می ایستیم وتیرهای آن ها  را به جان می خریم....

وجود مبارک اباعبدالله ( علیه السلام)  به او اجازه داد و وی جلوی امام و یاران آن حضرت ایستاد و تیرها را از هرسو که می آمدمی گرفت،گاهی بادست گاه با پا گاه باسینه.در این چند لحظه که حضرت امام حسین( علیه السلام)  در آن صحنه نماز خوف(که نماز سریع است) گزارد این سرباز 12تیر را گرفت و هنوز نماز سالار شهیدان به پایان نرسیده بود که تیری از کمین پرکشید و امام را نشانه رفت و سعید برای حفظ سالار شهیدان صورت خود را جلوآورد و تیر را باچهره اش گرفت و از این پس برای او رمقی نماند و عرض کرد:یابن رسول الله آیا به عهدم وفاکردم یانه؟امام فرمود:آری تو در بهشت پیش روی من هستی 

(در این صحنه کسی مثل سعید بن عبدالله بود که سپر برای آقا شود،ولی امان از آن لحظه ایی که آیت الله جوادی آملی در کتاب کوثر کربلا( جام  سوم،قسمت شهادت امام) درموردش نوسشته اند:)وجود مبارک اباعبدالله که درجنگ وهماوردی خسته شده بود،خواست اندکی آرام بگیرد،در این هنگام ابوالحتف سنگی بر پیشانی آن حضرت زد به طوری که پیشانی امام راشکست و خون روان شد.امام خونها را به محاسنش کشید و فرمود:باهمین خون به دیدار پیامبر می روم.تیر سه شعبه ای پرکشید و بر قلب مطهر سالار شهیدان نشست.و امام خم شد و آن تیر را از پشت سر بیرون آورد (به گونه ای که عمر بن سعد هم برای امام گریه کرد)

جبین خویش سپر کرد سنگ عدو 

نمود نیّت و آنگه زخون گرفت وضو 

به پیش تیر به قصد نماز،قامت بست

دولب گشود به تکبیر و شد سرا پا هو(سازگار)