مقتل الشموس

حسین قبله هستی بود سلام بر او 

که هر چه هست گذارند احترام بر او 

علَی الدّوام رسد چون که فیض او همه را 

سلام عالم و آدم علَی الدّوام بر او 

.........

شیخ جعفر شوشتری در زیتون ص 391:در روز عاشورا امام نسبت به تمام مصیبت ها

 صبر وتحمل کرد،بجز یک مورد،آن هم وقتی بود که خواهرش زینب(آن وقتی که خواستند امام را به شهادت برسانند)ازخیمه بیرون آمد و امام او را دید،هیچ مصیبتی مانند آن برای امام سخت نبود و عمده همت وتلاش ایشان این بود که خواهرش را به خیمه برگرداند. 

ولی دلها بسوزد برای آن اوضاعی که( درکتاب ناسخ التواریخ ص367،366) درموردش آمده:آل الله را صبح وارد شام کردند ،ازبس ازدحام جمعیت بوده است که غروب به نزدیکی کاخ یزید رسیدند.....ازبس سخت گذشت اینجا بر زینب که به سر برادر نگاهی کرد و آهی کشید و فرمود:ای برادر به مانگاه کن ودرحالی که ما درمیان این دشمنان گرفتاریم و ظلم وستم می بینیم، چشمت را بر مانبند،

شاید حضرت به یاد آن جمله اهل  شام افتاده است که (بنابر امالی صدوق مجلس31ح3)گفتند:ما راینا سبایا احسن من هولاء.....