روضه حضرت رقیه(س)،حسنین و رقیه
مصدر علم خدا، بانوی عالم، زهراست
مادر آدم و ریحانه ی خاتم زهراست
برتر از آسیه و هاجر و مریم زهراست
راضیه، مرضیه، زهرای مکرم،زهراست
در کتاب بیت الاحزان شیخ عباس قمی آمده است: امیر مؤمنان (ع) فرمود: مشغول غسل دادن فاطمه (س) شدم، او را در درون پیراهن، بی آنکه پیراهنش را از تن بیرون آورم غسل دادم، به خدا سوگند فاطمه (س) پاک و پاکیزه بود، سپس از باقیمانده ی حنوط رسول خدا (ص) او را حنوط کردم و کفن بر او پوشاندم، و پیچیدم، وقتی که خواستم بندهای کفن را ببندم، صدا زدم:
ای اُمّ کلثوم، ای زینب.....، ای حسن و ای حسین هَلُمُّوا تَزَوَّدُوا مِنْ اُمِّکُمْ...: «بیائید و از دیدار مادرتان توشه برگیرید، که الان وقت فراق است و وقت دیدار در بهشت است».
حسن و حسین (ع) آمدند و با آه و ناله میگفتند:
واحَسْرَتاه! لا تُنْطَغی اَبَداً مِنْ فَقْدِ جَدِّنا مُحَمَّدُ الْمُصْطَفی وَ اُمُّنا فاطِمَةُ الزَّهْراءِ...
: «آه چه شعله ی حسرت و اندوهی که هرگز خاموش شدنی نیست، برای فقدان جدّمان محمد مصطفی (ص) و مادرمان فاطمه زهرا (س)، ای مادر حسن و ای مادر حسین وقتی که با جدّمان ملاقات کردی، سلام ما را به او برسان، و به او بگو: ما بعد از تو در دنیا یتیم ماندیم».
امیر مؤمنان (ع) فرمود:
اَنِّی اُشْهِدُ اللَّهَ اِنَّها قَدْ حَنَّتْ وَ اَنَّتْ وَ مَدَّتْ یَدَیْها وَ ضَمَّتْهُما اِلی صَدْرِها مَلِیّاً.
: «من خدا را گواه میگیرم که فاطمه (س) ناله ی جانکاه کشید و دستهای خود را دراز کرد و فرزندانش را مدّتی به سینه اش چسبانید».
ناگاه شنیدم هاتفی در آسمان صدا زد:
یا اَبَا الْحَسَنِ اِرْفَعْهُما عَنْها فَلَقَدْ اَبْکِیا وَاللَّهِ مَلائِکَةَ السَّماءِ...
: «ای علی، حسن و حسین را از سینه ی مادرشان بلند کن، که سوگند به خدا این حالت آنها، فرشتگان آسمان را به گریه انداخت، و دوستان مشتاق دوست خود میباشند».
آنگاه حسن و حسین (ع) را از سینه مادرشان، بلند کرد.
گریز:عرضه بداریم یا حسین......در آن شب مصیب ،بعد از آه و ناله تو ،مادر تو را بغل گرفت....با او وداع کردی
ولی آقا جان دلها بسوزد برای دخترت (رقیه سه ساله)با آه و ناله بهانه تو را گرفت ...به جای این که تو او را بغل بگیری.... او سر تو را بغل گرفت.....
عمه بیا گمشده پیدا شده
کنج خرابه شب یلدا شده
.