روضه امام حسین علیه السلام(اربعین و حضرت زینب سلام الله علیها)
ایام اربعین تو یاصبح محشر است؟
یا روز جان گداز وفات پیمبر است؟
دوران هر حماسه ،دوروزاست و دور تو
از ابتدای خلقت تا صبح محشر است.
احرام ما لباس سیه،کعبه کربلا
اشک مصیبت تو،فرات است وکوثر است.
این جا نه کعبه،کعبه در این جا کند طواف
این جا نه خانه،خون خداوند اکبر است.
...................
درکتاب ناسخ التواریخ(زندگانی زینب کبری،ج2)آمده است:
وقتی اهلبیت به دو راهی عراق و مدینه رسیدند،حضرت زینب از ساربان پرسید:راه راست به کجا؟و راه چپ به کجا می رود؟
جواب دادند:یک راه به کربلا می رود.
چون نام کربلا آمد،حضرت زینب دست بند خودش راهمراه با زیورالات باقی مانده زنان جمع کردو فرمود به نعمان بن بشیر(کسی که از طرف یزید مامور بود اهلبیت را به مدینه برساند) بگویید بیاید.
او آمد و حضرت زیورات را به او داد و فرمود :این ها را بگیر و خواهش ما را بپذیر......ودرقبالش ما را از کربلا عبور ده تا زیارت و سوگواری به جا بیاوریم و چند روز آنجا بمانیم..
نعمان بدون تحویل گرفتن زیورآلات پذیرفت و آنها را به سمت کربلا برد،
وقتی نزدیک شدند جمعی را در حال زیارت و سوگواری دیدند،او جابر بن عبدالله انصاری و عده ای از شیعیان بودند.
جابر بنده وار به استقبالشان آمد و عرض کرد:زمین گرم و راه دور است،وخواستار شد تا سوار بر مرکب شوند.....وقتی به مقصد رسیدند حود را از مرکبها بر زمین انداختند و دور قبر را گرفتند و خاک بر سر ریختند و با دیگر زائران وشیعیان به ناله و نوحه و سوگواری و زاری درآمدند و بارها را فرو گرفتند.....
بعد از چند روز که در کربلا به عزاداری پرداختند،حضرت زینب به امام سجاد علیه السلام گفت:من را اینجا بگذارید که تا آخر عمر کنار قبربرادرم حسین علیه السلام بمانم.
حضرت سجاد علیه السلام فرمود:اگر وصیت پدرم نبود که به مدینه برو و امامت امت را عهده دار شو،من نیز دوست داشتم اینجا بمانم.
.........................
رفتم من و هوای تو از سر نمی رود
داغ غمت زسینه ی خواهر نمی رود
برخیز تا رویم،برادر ،که خواهرت
تنها به سوی روضه ی مادر نمی رود.
