مقتل الشموس

شفای جان و جانانم حسین است 

طبیب و درد و درمانم حسین است 

از آن رو انس با قرآن گرفتم 

که دیدم روح قرآنم حسین است 

بهشتم کربلا، کوثر فراتم 

گلم، باغم، گلستانم حسین است 

ز هر زخمش مرا داغی است بر دل 

شرار قلب سوزانم حسین است 

...............

شیخ جعفر شوشتری در خصائص الحسینیه (عنوان ششم،مقصد چهارم،نوع سوم)آورده است:

 مجالس پیامبر صلى الله علیه وآله (برای حسین علیه السلام)، در مسجد، در خانه ها، در باغ و بستان‌ها و در  کوچه هاى مدینه، شبانه روز، در سفر و حضر، در خواب و بیدارى، مجلس رثاى امام حسین علیه السلام بوده است.

* گاهى با شنیدن از ملائکه و گاهى به خاطر مى آورند و آه مى کشیدند 

*و گاهى حالت هاى حسین علیه السلام در نظرشان مجسم مى شد

* و گاهى مى فرمودند: گویى من با اسیران هستم که بر شتران سوارند

* و یکبار مى فرمود: گویى من به همراه سر او هستم که به یزید لعنت الله علیه اهداء مى شود، پس هر کس به سر او بنگرد و به این خاطر خوشحال شود با خدا در میان زبان و قلبش مخالفت کرده است ؛ 

*و گاهى مى فرمود: اى ابا عبدالله! صبر کن ؛

*و گاهى قاتل او را مى دید و رنگ چهره شان تغییر مى کرد

* و به محض نگاه به او به استقبال او مى رفت

* و پوشیدن لباس نو توسط حسین باعث گریه پیامبر مى شد، 

*شادى او در عید، پیامبر را مى گریاند، 

*بازیش موجب گریه او مى شد، 

*خوردن غذاى لذیذ موجب گریه براى او مى شد

* و گرسنگى اش نیز به همین گونه، 

*و همچنین گریه حسین علیه السلام باعث گریه آن حضرت مى شد ؛ کما اینکه یک بار از کنار خانه حضرت فاطمه سلام الله علیها مى گذشت و صداى گریه حسین علیه السلام را شنید، آن حضرت به گریه افتاد و به خانه فاطمه آمد و فرمود: او را ساکت کن. آیا نمى دانى که گریه او مرا آزار مى دهد؟ 

*همچنین بوییدن تربتش باعث گریه آن حضرت مى شد، هر ملکى که براى آن حضرت این تربت را آورد، ایشان هر بار گریه کردند 

*و گاهى هم قاتل حسین علیه السلام را به خاطر مى آوردند و گریه مى کردند.